Quito, Ecuador

Quito heeft me echt aangenaam verrast. Tis een erg relaxte stad, met leuke winkeltjes, restaurantjes en na het back to basic reizen van de afgelopen tijd, kan ik hier mn hart weer ophalen. Ik kan zelfs weer iets anders eten dan rijst met sla, met ketchup en mayo ernaast, die ik vaak krijg als ik zeg dat ik vegetarier ben. De stad is opgesplitst in de nieuwe stad en de oude stad. In de oude stad kun je lekker rondlopen en oude gebouwen bekijken in de sfeer van het traditionele Quito en in de nieuwe stad vind je de restaurants, winkels, hostels en terrasjes. Toch kom je ook aardig wat vreemde types tegen en ´s avonds ga ik hier niet de straat op. Regelmatig wordt je geroepen met ´psst psst´ en dan staat er een of anderakelig persoon in de hoek, die je stiekem een telefoon laat zien die zo overduidelijk gestolen is. Of je die wil kopen. Als mn Spaans beter was, had ik em wel wat anders verteld. Overigens zie ik ze allerlei gestolen spullen verkopen. Gisteren kwam ik een man tegen die met twee hele mooie kapstokken met goudkleurige knoppen in zn handen rondliep en ze aan iedereen probeerde aan te smeren. Ik vroeg me af uit welk hotel hij die had weten mee te nemen. Viel helemaal niet op.. Maar goed, verder is echt even lekker bijkomen hier, wat ik ook wel nodig had.

Na de jungle ging ik naar een plaats genaamd Copacabana. Het ligt aan Lake Titicaca, een prachtig groot meer op de grens van Bolivia en Peru. Copacabana is een ontzettend toeristisch stadje aan het meer. Het is gewoon een leuke plek om een paar dagen doorheen te wandelen. Vanuit hier neem je de boot naar Isla del Sol, een prachtig eiland, waar je lekker over de paden kunt wandelen en oude inka ruines kunt bekijken. Ik boekte vol frisse moed een ticket naar het eiland en ging samen meteenEngelse meisje dat ik in de bus had ontmoet nog een drankje doen in de kroeg. Oke nog één drankje. Nog ééntje dan. Nou laatste nu hoor. Toen er ineens nogtien Australiers en Engelsen verschenen en iemand ons wees op de caipirinha`s was er geen ontsnappen meer aan. We werden er uiteindelijk uitgebezemd en 3 uur later vertrok de boot naar het eiland. Met frisse tegenzin de boot op. Toen er ook nog een hele blije Boliviaan met zn gitaar aan kwam zetten en zn vriend met een trom dacht ik dat mn hoofd zou ontploffen en ik terug moest gaan. Maar nee ik slaap wel op het eiland, dat komt helemaal goed. Eenmaal op het eiland aangekomen, is me daar toch een enorme trap naar boven. Die je dan met je zware tas en kater moet beklimmen. Een en al gehijg en gepuf in de hete zon. Dat was overigens het moment waarop ik besloot niet de Inca trail te lopen. Maar goed het was een zware dag, maar het eiland was prachtig. Ik heb de hele dag daar rondgelopen, tot ik bij een of ander vreemd offerhuisje met skeletten erin terechtkwam. Je ziet een hoop van deze huisjes in Bolivia en ze zijn echt luguber. Omdraaien dus, maar hoe was ik hier ook alweer terecht gekomen? Het was toch één pad rechtdoor?Maar hetzelfde pad rechtdoor, ging op mysterieuze wijze niet terug naar waar ik was begonnen (dat gebeurt me nou altijd). Nou vraag me niet hoe ik de boot terug heb gevonden, het is een wonder, maar ik was nog op tijd.
In Copacabana hoorde ik al dat het niet zo goed ging bij Machu Picchu. Er was zoveel regen gevallen dat de wegen en het spoor er naartoe waren geblokkeerd, er zaten honderden toeristen vast in het stadje naast Machu Picchu en er waren zelfs al een aantal mensen omgekomen. In Cusco, 70 km verderop, was er niets aan de hand en ik besloot toch daarheen te gaan in de hoop dat ik er misschien toch nog heen kon. Eenmaal in Cusco kreeg ik pas echt door hoe erg de situatie was; Machu Picchu zou zeker nog weken dichtblijven. Maar dat was niet het ergste. De tweede dag dat ik daar was, was er een herdenkingsdienst voor de slachtoffers. Het was niet het type herdenkingsdienst dat wij kennen in Nederland. Er was een grote optocht voor de kerk, met mensen die Jezus op het kruis op hun schouders droegen en anderen droegen dan weer Maria. Er was een soort van treurige muziek en veel verdrietige mensen erom heen. Ik werd er echt stil van. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het is om door de regen je hele huis en al je bezittingen te verliezen.
Cusco zelf is prachtig. Het is het hart van de oude Inca beschaving en dat is nog goed te zien aan de ruines die je door de hele stad terugvindt. Je kan bijna de sfeer van vroeger nog voelen in de stad.Cusco heeft ook een groot uitgaansleven.We kwamen tijdens het uitgaan een hoop mensen tegen die terug waren van Machu Picchu en die daar een paar dagen hadden vastgezeten. Ze hadden heel wat meegemaakt en de meesten waren dus wel in voor een feestje. Je staat in een oude Inca stad en daar ben je je ook erg van bewust, maar ondertussen sta je met zn allen op de bar te dansen en zijn er voor vrouwen gratis wodka shots. Ik vond het een vreemde combinatie, maar wel erg gaaf. We weten niet hoe ver de Inca`s hun tijd vooruit waren, dus misschien deden zij wel hetzelfde.
Vanuit Cusco ging ik naar Arequipa, een erg rustig, maar gezellig stadje. Het deed me ontzettend aan Spanje denken. Ik nam de bus samen met een meisje uit Oostenrijk en een jongen uit Duitsland die ik in Cusco had ontmoet. In de bus zaten we allemaal ergens anders, en ik zat naast een 11-jarig jongetje uit Arequipa, die net zijn oma in Cusco had bezocht. Echt, hij was heel schattig en beleefd, maar die jongen praatte me toch veel! Eerst kreeg ik in het Spaans alles te horen over zijn bezoek aan oma. Toen een uitgebreid verhaal over wat ik allemaal kon doen en zien in Arequipa. Er was geen stoppen aan. En ik kan het Spaans een beetje verstaan, maar ook lang niet alles. Dus ik probeerde eerst mn mp3 speler te pakken, onder het mom van *hint* ik ga nu muziek luisteren. Wilde hij ook muziek luisteren. Vond ie zo grappig klinken, dat Engels. Toen pakte ik mn boek en vroeg hij of ik hem eruit wilde voorlezen. Was Nederlands, maar dat vond ie niet zo erg. Sterker nog, hij vond het fantastisch. Zat ik daar ´s avonds laat in een bus terwijl iedereen sliep een Spaans kind voor te lezen. Toen kreeg ik ook nog uitgebreid uitgelegd hoe Harry Potter, zijn favoriete boek, van begin tot eind verloopt. Ik deed mn boek maar weg en uiteindelijk kreeg ik em overtuigd dat ik ging slapen. Opeens.. 'Nicole?' Ja? 'Hoe zeg je Carlos in het Nederlands?' Carlos. 'En in het Engels?' Carlos. 'En hoe zeg je Pedro in het Nederlands' Pedro. 'En in het Engels?' Pedro. 'En Julio?' 'En Luis?' ... En dat ging zo maar door tot we zn hele famillie en vriendenkring wel zo`n beetje gehad hadden. Toen kon ik eindelijk gaan slapen. Ik weet niet hoe mensen met kinderen dat toch doen, maar na 3 uur met dit kind was ik echt uitgeput. ´s Nachts kreeg ik nog een paar keer een mep in mn gezicht, want ook in zn slaap was ie erg actief. En ´s ochtends, toen ik mn ogen open deed, keek ik recht in de wijd openstaande ogen van een Spaans jongetje die heel snel ´Buenos dias` riep. Ik deed snel mn ogen weer dicht, maar er was geen ontkomen meer aan. 'Kijk buiten, kijk daar, weet je wat ik gedroomd heb, ik wil thee, ik moet plassen, etc etc..' Ik was zo moe toen ik eindelijk de bus uitstapte!
In Arequipa en Lima heb ik eigenlijk niet veel meer gedaan dan veel spelletjes gespeeld, in de zon boekjes gelezen, door de stad gewandeld en af en toe uitgegaan. Ik was wel toe aan een beetje rust.
Morgen ga ik dan toch dit prachtige continent verruillen voor de westerse wereld. En hoe erg ik ook kan uitkijken naar een land waar dingen ook echt logisch geregeld zijn, waar ik weer normaal kan eten en de taal kan spreken, toch heb ik wel een beetje buikpijn van het weggaan hier. Het lijkt wel of ik hier een jaar ben geweest, in plaats van drie maanden en oh oh wat heb ik hier genoten.

Omdatik toch op eenderde van mn reis ben,vond het tijd worden voor een tussentijdse samenvatting;

Favoriete landen tot nog toe:
1. Brazilie
2. Thailand
3. USA

Favoriete steden:
1. Rio de Janeiro
2. New York
3. Barcelona
4. Amsterdam
5. Luang Prabang

Favoriete momenten:
1. Oud & Nieuw vieren op Copacabana Beach in Rio
2. Kerstdiner in Rio
3. Carnatal in Natal
4. Midden in de Iguacu watervallen staan
5. Midden in de nacht een apen familie ontdekken in de jungle
6. Zwemmen tussen de dolfijnen in Pipa

Favoriete plekken ter wereld:
- Iguacu watervallen, oh zo fascinerend mooi
- onder de sterrenhemel op de zoutvlaktes in Bolivia. Ik ben normaal niet zo`n sterrenmeisje, maar als je daar in het donker naar boven kijkt, wauw.. ik wist niet dat er zoveel sterren waren.
- in een hangmat in Pipa, Brazilie
- midden op de dansvloer in de club in New York of Rio de Janeiro
- Ipanema Beach bij zonsondergang, Copacabana Beach bij zonsopkomst
- de Amazone
- boven op het Empire State Building in New York
- Brooklyn Bridge bij zonsondergang

Favoriete eten:
1. Oma`s eten thuis.
2. Roti in Suriname
3. Indiaans eten in la Paz

Favorietedrankjes:
1. de caipirinha´s die de hostel barman altijd maakte
2. de caipirinha´s die de barman van de bar op de bovenste verdieping van mn favo club in Rio, Rio Scenarium, altijd maakte.
3. alle andere caipirinha´s
4. en niks anders

Meest angstige momenten tot nog toe:
Met stip op 1. de bussen in Bolivia. Een smal stukje zandweg langs een enorme afgrond. Met tegenliggers; vrachtwagens en bussen. Met bochten langs de bergen waarbij je niet kunt zien of er een tegenligger aankomt. Met buschauffeurs die vaak dronken zijn. En dan het allerergste: met zo ontzettend veel van die grafsteen kruizen langs de weg. En dan wordt het ook nog donker, mistig, gaat het regenen en wordt de weg modderig en glad en vertelt de Boliviaanse jongen naast je dat er maar 3 per maand de afgrond in storten.
2. Plassen in de jungle
3. Verdwalen, waar dan ook

Grootste cultuurverschillen
1. Privacy is een heel ander begrip in Zuid-Amerika. Waarom zou je de wc`s deuren geven, of waarom zou je de wc`s deuren geven waar je niet doorheen kunt kijken? Hier geldt een beetje `wat van jou is, is van mij` en individualisme is een beetje raar.
2. Of ik getrouwd ben. Nee. Hoe vaak zou ik die vraag al niet beantwoord hebben? 30 keer schat ik. Maar waarom ben je dan alleen? Wil je niet met iemand trouwen? Loco loco! (dat ik gek ben dus.)Veel huwelijksaanzoeken gehad ook al. Maar dan heb ik altijd een vriendje. Mijn denkbeeldige vriendje reist al sinds Suriname met me mee. Hij zit alleen altijd in het hostel op me te wachten en kon helaas niet mee.

Ergste verwondingen
1. Keelontsteking. Was erg leuk met 39,5 graden koorts in een rij staan voor de dokter, terwijl het 37 graden was.
2. Na een paar dagen la Paz was er geen teen meer ongedeerd. Waarom zou je de stoep recht maken als je em ook schots en scheef kunt laten?
3. Sterren kijken in het donker is leuk. Je loopt met een groepje het donker in, tot je ergens bent waar er helemaal geen licht meer van het dichtsbijzijnde dorpje te zien is en je de sterren het best kunt zien. En dan is er altijd wel een Argentijn die net ff een stapje te ver gaat (altijd die Argentijnen) en besluit dat het leuk is om nog een heel eind door het donker te lopen met zn allen. En dat is leuk, tot je met je blote voet recht, vól in een cactus trapt. Maar hinkend sterren kijken is ook leuk.
4. Verbrand hoofd, zo`n 20 keer

Grootste ergernissen:
Met een grote stip op nummer 1: het niet hebben van richtingsgevoel. Ik kan er soms om lachen, maar soms denk ik dat er echt fundamenteel iets mis met me is. Ik kan een winkel inlopen, er weer uit komen en werkelijk geen idee hebben waar ik vandaan kwam. Geen handige eigenschap om te hebben op reis.
2. Mannen. En dan voornamelijk die in Suriname, maar hier in Quito kunnen ze dr ook wat van. Fluiten, toeteren, psst psst, tss tss, en weet ik wat nog meer om je aandacht te trekken.
3. Prijzen die voor je neus ineens veranderen. Normaal is het 40 pesos, maar voor jou, omdat je een rijke Europeaan bent,een special price: 60 pesos. Wat zei je? Eerst stond er 40? Jaaa maar dat is voor wat anders, dat klopte allang niet meer, nee 60 is de echte prijs. Zucht...!!

Beste geluid:
1. ' Lapa, lapa! Lapa lapa!' De overvolle busjes in Rio die je naar Lapa, de uitgaansbuurt, brengen en ondanks dat de bus vol zit, kunnen jullie er met zn 10en nog makkelijk bij hoor, kom maar.
2. Portugees. Zo´n mooie taal!

Tot nog toe ontdekte verborgen talenten op reis:
1. Ik kan echt goed bowlen. Ik snap er helemaal niks van.
2. In de jungle, terwijl iedereen in het water valt, loop ik met gemak over dunne boomstammen naar de overkant zonder mn evenwicht te verliezen.
3. Overal, waar dan ook, ondanks lawaai, gehobbel, licht, stof of stank: geef me 10 minuten en ik slaap.
(Gezien mijn ontdekte verborgen talenten mag het duidelijk zijn dat ik nog steeds geen idee heb wat ik ga doen als ik terug ben.)

Nou, het was me het avontuur wel. Ik zal Zuid-Amerika echt gaan missen! Maar het is tijd voor het volgende continent. Morgen vlieg ik naar Cancun, met een tussenstop van 23 uur in Miami, dus dan kan ik weer even lekker naar dat mooie strand daar. Daarna4 nachten in Cancun en dan is het tijd voor California!! Ben er helemaal klaar voor en ik hou jullie op de hoogte!