Na een spectaculaire busrit vanuit La Paz kwam ik aan in Rurrenabaque, dat de basis is voor een trip door de Amazone. Het was altijd al een droom om door de Amazone te kunnen wandelen en nu ging deze dus eindelijk uitkomen. In Rurrenabaque boekte ik een 3daagse jungle trip, wat inhoudt dat je 2 nachten in een kamp midden in de jungle gaat slapen en gewoon heel veel wandelingen maakt door de jungle, zowel snachts als overdag. Ik hou echt van dat soort trips waar je je grote backpack achter laat in een bagage opslag en alleen wat tshirts, een warme trui en je tandenborstel meeneemt en je lekker een paar dagen door de modder mag rollen. Ik heb zo ontzettend genoten van deze 3 dagen, echt ik voelde me een klein kind in het grote oerwoud en ik was graag nog wat langer gebleven.
In het begin vond ik het niet leuk. Ik had een gids die vanaf minuut 1 alleen maar bezig was te proberen met de meiden in de groep te flirten. Als hij je iets wilde vertellen, greep ie je vast en kwam iedere keer net iets te vaak perongeluk met zn Boliviaanse handjes waar je em niet wilde hebben. Bij mij leverde dat na één keer proberen een duw en een boze blik op, dus ik was er snel vanaf, maar er zaten twee jonge Belgische meiden in mn groepje, die om alles wat hij deed giechelden en hem alleen maar aanspoorden. Samen met een luidruchtig Israelisch stel, die net uit het leger kwamen en daarna op reis gingen, vonden ze het maar al te grappig wat ie deed. Het resultaat was dat als we de jungle ingingen, hij weinig erover vertelde en alleen maar bezig was kevers uit de boom te plukken om in de meiden hun haar te zetten, zodat die zogenaamd bang en krijsend weg konden rennen. Soms vlogen de kevers echt in het rond, wat ik echt niet vond kunnen, want je bent daar niet om met kevers te gooien en al helemaal niet om de beestjes dood te maken. Ik was zo zwaar geirriteerd, want ik was eindelijk in de Amazone, ik wilde meer erover leren en dieren en medicinale planten e.d. zien en ik zag alleen maar kevers voorbij vliegen. De andere groep had een betere gids en kwam met de wildste verhalen terug en ik was nog niks wijzer geworden over de jungle. Maar ik had geluk; na dag 1 begon het kei hard te regenen. Het regende van ´s avonds 22 uur tot de volgende dag 12 uur, heel hard, aan één stuk door. Na een regenachtige ochtend waarin we sieraden maakten van kokosnoot, gingen de Belgische meiden naar huis en de Israeliers vertrokken om bij de tour organisatie hun geld terug te gaan eisen, ´want het regende hier alleen maar´. Ook de andere toeristen gingen weg en het zag er naar uit dat ik als enige ging achterblijven en er werd me herhaaldelijk met opgetrokken wenkbrauwen gevraagd of ik echt niet naar huis wilde. Ik vond dat maar een domme vraag. Nee natuurlijk niet, ik was in de Amazone, ik wilde zo graag meer zien! De irritante gids vertrok met de groep en de geweldige gids bleef alleen met mij achter en ik dacht oke leuk, prive tour door de jungle. Ineens verscheen er ook een nieuwe groep in het kamp en er werd me verteld dat ik me bij hun moest voegen, wat ik dus deed. We gingen met de andere gids tochten maken en echt ik was zo ontzettend onder de indruk. Deze man, een jaar of 50 schat ik, was zo ontzettend gepassioneerd over alles in de jungle. Hij liet ons alle soorten planten en dieren zien, met al zijn kennis die hij van jongs af aan had geleerd van zijn opa. Zo waren er veel bomen waar medicijnen van gemaakt kunnen worden, en als we er een tegen kwamen, schraapte hij een stukje van de schors af en liet het ons proeven, ruiken of wat dan ook mogelijk was. Zo was er een boom waarvan antibiotica gemaakt wordt, een andere met het medicijn tegen reuma, een boom waarvan de wortels worden gebruikt voor die ijzertabletjes die ik altijd nodig had, eentje die hielp tegen malaria, en nog veel meer. Op een gegeven moment hoorde we wilde zwijnen, die maken echt een kabaal, en we gingen ze zoeken. Echt fantastisch, ren je daar door de jungle achter de wilde zwijnen aan. De gids, op dat moment nog niet wetende waar ik vandaan kwam, vertelde dat de wilde zwijnen een paar keer mensen hebben aangevallen en het waren altijd mensen uit Nederland. Toen het Australische meisje naast me zei dat ik uit Nederland kwam, zei die half grappend dat ik naar een andere groep moest, maar ik kon zien aan zn gezicht dat het niet helemaal een grapje was. Hij maakte zich echt zorgen, want hij had geen zin om weer een Nederlander van de zwijnen te redden. Maar de gemiddelde Nederlander op reis is niet echt de beschaafste, zo heb ik gemerkt, en zou volgens mij inderdaad in staat zijn om op zo`n zwijn af te rennen en erop te gaan zitten of iets dergelijks. Deze Nederlander hier is iets banger aangelegd wanneer het op wilde zwijnen aankomt. Ik had van de andere gids een hele mooie ketting van kokosnoot gekregen omdat ie me alleen moest achterlaten,(ik dacht jaja kom maar hier met die ketting en nee ik doe em zelf wel om, adios) en ik hield zelfs deze kokosnootketting stevig vast, want kokosnoot is hun eten en ik dacht straks ruiken ze dat en dan ben ik helemaal weer die Nederlander die de gids ongelukkig maakt. Maar ze bleven op afstand en gingen gewoon knorrend verder.
Beide avonden maakten we een wandeling door het donker. Er wordt je verteld welke dieren er in de jungle kunnen zitten en aangezien er ook grote slangen, tarantula`s, puma`s en jaguars zitten, is zo`n wandeling ontzettend spannend. (Maar ze vallen nooit groepen aan hoor mam, voor het geval de bloeddruk hier stijgt). Die tweede nacht, toen we met de goede gids op pad gingen, was echt de gaafste wandeling. Die man kon een kikker in het donker op 10 meter afstand zien zitten. Hij scheen met een zaklamp en kon aan de ogen die terugschenen zien welk dier er zat. Zo scheen ie in het donker en zei: kijk daar zit een spin en daar zit een vlinder. En ja hoor daar zaten ze, 10 meter verderop. Op een gegeven moment zegt ie: kijk hier, en daar zat me toch een grote tarantula, ik schrok er echt van. Dat is geen beestje om perongeluk je westerse voetje naast te zetten, want die eet em zo op. Soms zei de gids dat we onze zaklampen uit moesten doen en bleven we een paar minuten in het donker luisteren naar de geluiden om ons heen. Echt prachtig vond ik dat. Een stukje verderop, ik liep voorop achter de gids, bleef ie staan en scheen met zn lamp naar boven. Hij wees dat ik moest kijken en hoog in de lucht (het was het soort boom met eerst zo'n 15 meter stam en hoog in de lucht bladeren) zag ik twee lichtgevende oogjes voorbij flitsen. Even later zagen we een hele apenfamilie hoog in de lucht van tak naar tak slingeren. Ik vond het zo mooi om te zien, de donkere lucht maakte het alleen maar mooier. Wat trouwens wel een van de engste momenten was tijdens de jungle trip, was het moment dat ik naar de wc moest midden in de nacht. Het was de eerste nacht en toen was ik nog voornamelijk bang dat er jaguars of puma`s konden zitten. Na dag 2 kwam het besef dat die waarschijnlijk toch wel dieper in de jungle zouden zitten. Maar als je daar staat op de veranda van je jungle hut en het huisje met de wc`s is 30 meter verderop en het is donker en iedereen slaapt, en je bent in de amazone waar deze grote katjes leven, dan moet je toch even moed verzamelen. Ik liep naar de deur en dacht nee ik durf niet. Terug naar bed. Maar ik moet naar de wc, dus weer naar de deur. Nee ik durf echt niet, terug naar bed. Nou, ik kon toch echt niet slapen dus ik heb al mn moed verzameld en ging 2 meter verderop, achter de hut. Zaklamp uit, niemand die me zag. En toen heeeel hard terugrennen. Bang dat ik was!! Onze gids vertelde de volgende dag dat hij puma sporen in het kamp had gevonden, maar ik geloof er niks van (ik wil het ook niet geloven, het idee alleen al).
De gids hield er ook van om grapjes te maken. Zo bleef ie tijdens een van de dagwandelingen ineens staan, net of ie iets hoorde. Toen fluisterde die: sttt een jaguar. Dus wij allemaal oh nee een jaguar. Toen bleef ie even stil en fluisterde die: ´4 jaguars´, van voor naar achter in de rij fluisterden we naar elkaar: ´hij zei 4 jaguars!´. Toen hield ie een hand op met 5 vingers, zo van `5 jaguars`, dus wij begonnen al mekaar aan te kijken van ohnee wat nu, en toen begon ie hard te lachen. ´Ohnee het was toch een vogel´. Nou ik vroeg me al een beetje af hoe je jaguars kon horen, maar ik was toch wel opgelucht. Tijdens de nachtwandeling stopten we bij een boom en hij gaf er een harde slinger aan. Niemand wist echt waarom en ineens vielen er blaadjes en druppels water uit de lucht. Opeens hoorde ik een gil en zag ik dat het Australische meisje achter me achterover was gevallen. Was er een muis uit de lucht gevallen die recht op haar af kwam. Muis had het overleefd en de gids lag helemaal dubbel. Moet voor hem ook leuk zijn, die toeristen pesten af en toe.
Ik had vrij veel geluk, ik had geen beestjes in mn haar die in je hoofd bijten (de rest wel), ik had weinig muggenbulten, alleen een schrammetje en een blauwe plek hier en daar van het klimmen. Maar de laatste dag werd ik fanatiek aangevallen door rode mieren. Ze zaten overal, op mn schoenen, mn voeten, enkels, armen en handen. Ik had aardig wat beten en zei tegen de gids dat het een beetje pijn deed. Hij zei oh wacht dan zoek ik even een medicijn en even later stonden we naast een boom, en hij prikt er een gaatje in met zn mes. Er kwam een soort witachtig sap uit de boom, dat hij over mn bulten smeerde. En het hielp! Even later was de pijn weg en na een paar uur waren de bulten verdwenen. We liepen nog langs een struik waarvan de bladeren vermengt met water een paarsachtige kleurstof veroorzaakten, die wordt gebruikt voor make up of het kleuren van kleren. Toen ik vroeg of het ook voor lippenstift werd gebruikt, en hij ja zei, smeerde ik het op mn lippen. Nou echt prachtig zei die, heel verschil met net, nu was ik de queen of the jungle. De rest volgde al snel en al gauw zaten we allemaal onder het paarse spul.
Inmiddels ben ik weer in Rurrenabaque, zonder paarse lippen en vertrek ik zometeennaar la Paz. Daarna ga ik meteen door naar Lake Titicaca, het meer dat op de grens ligt van Peru en Bolivia. Ik hoop dat ik hier eens een beetje kan bijkomen. Ik merk dat na 3 maanden Zuid-Amerika mn hoofd al erg vol zit van indrukken en de behoefte aan een beetje slaap is er ook, dus ik hoop dat te kunnen doen bij die kleine plaatsjes bij het meer.