Het is tijd voor het allerlaatste verslag vanuit Azie! Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. Ik heb een beetje weinig geschreven de laatste tijd, maar dat komt doordat het steeds moeilijker wordt en ik het ook een beetje druk had. Het leven hier is net een achtbaan. Je maakt zoveel mee en het gaat zo snel allemaal en het is soms ook zo intensief. Maar ik ben expert in het levensgenieten geworden dit jaar en het zal zeker niet meevallen weer terug te gaan naar een leven van werken en studeren.
Ik ging na Maleisie naar Bangkok. Ik had er echt al naar uitgekeken om hier weer heen te gaan. Toen ik ooit voor het eerst in deze chaotische stad was, de allereerste dag van mijn allereerste reis, dacht ik dat ik gek werd. Maar zoals vele reizigers met me eens zullen zijn; je gaat een beetje van deze stad houden. Het is een gekke stad zonder grenzen. In Bangkok heb ik Nederland-Brazilie gekeken, samen met nog een paar Nederlanders en een stel trouw Nederland supportende Australiers (zehadden het ook eens moeten wagen om dit niet te doen). Er was een groot scherm opgezet midden op Khao San Road, de backpackers straat van Bangkok. Ik heb aardig wat wedstrijden gezien, maar nog nooit zo fanatiek vooraan staan springen, wat een geweldige wedstrijd en een super sfeer. In de rust waren de Brazilianen nog bloedfanatiek met ieder oranje shirt uitlachen, na de wedstrijd heb ik geen Braziliaan meer gezien. Allemaal weg. Toen was het alleen nog maar een groot superfeest. Ik heb me beeldig gedragen, al zeg ik het zelf, maar toen Duitsland van Argentinie won, en ik in een slaapzaal met alleen meiden sliep, begon eerst het meisje naast me in dr slaap over te geven, daarna die in het bed boven me en toen ineens kwam het overal vandaan. Meiden slaapzalen zijn echt het ergst. Ik dacht wel als Duitsland de finale haalt (niet gebeurd, pfiew), dan neem ik mijn eigen kamer!
Nou na Bangkok was het tijd voor Cambodja. Ik had echt een totaal ander beeld van Cambodja en van Vietnam. Ik had het allemaal veel primitiever verwacht. Maar het was zo mooi en zo ontzettend makkelijk om er door heen te reizen. En oh wat was het er gezellig. Eris echt een toeristen pad dat iedereen volgt en je komt vaak dezelfde mensen op dezelfde plekken tegen. Ik begon de reis in Seam Reap, waar jehetAngkorWat tempel complex hebt. Ik zat in een heel gezellig hostel waar ik al gauw een paar leuke vriendinnetjes had gevonden, waarmee ik naast de Angkor Wat tempels, ook de Angkor What bar en de Temple Bar bezocht. Ik ben vanwege de gezelligheid 10 dagen gebleven in Siem Reap en om een beetje het niveau daar te beschrijven: heb niet een keer in mn bed gelegen voor de zon opkwam. (Maar de zon komt wel heel vroeg op.) Hier heb ik ook Nederland - Spanje gekeken. Wat echt super was (tot de 116e minuut). Ik denk dat we met zo'n 200 Nederlanders en misschien 30 Spanjaarden op de straat zaten, naar twee grote schermen te kijken. Ging er ook nog iemand Andre Hazes en Guus Meeuwis liedjes opzetten, nou ik vond het geweldig, was weer eventjes thuis! Ze hadden nog net geen patatje oorlog dan was het compleet geweest. Nou ik hoef niet uit te leggen hoe het sfeertje na de wedstrijd was.
Maar goed, toen we op een gegeven moment een beetje te bekend werden in het stadje, besloten een Australisch meisje waar ik mee was daar en ik dat het tijd werd om naar een andere plek te gaan. We besloten naar de zee te gaan, want we wilden wel even rust. We gingen naar Sihanoukville, waar je een mooi strand hebt, waar ik helaas weinig van gezien heb, want iedere dag dat ik daar was regende het. Er was een kroeg in het stadje met een zwembad, en die bleef de hele nacht open. Dus na het feesten eindigde je altijd daar. Meestal tot de zware onweer kwam en je toch echt het warme water uit moest als je niet door de bliksem geraakt wilde worden. Heel leuk dat zwembad, beetje minder dat iedereen met een besmettelijk ontstoken oog rondliep daarna, waardoor ik zelf ook een dagje met kleine oogjes naar een klein medicijnen vrouwtje ben gekropen met de mededeling 'help ik kan mn ogen niet meer open'. Was gelukkig wel snel weer over, ik heb veel erger gezien. Toen de regen het toch echt niet opgaf in Sihanoukville, gaf ik het maar op en besloot ik naar Phnom Penh te gaan, de hoofdstad van Cambodja. Hier heb ik de Killing Fields en de S21 gevangenis bezocht en geleerd wat een verschrikkelijke geschiedenis dit land heeft. Er worden je geen details bespaard en ik ben er wel even stil van geweest wat ik daar allemaal zag. Hetzelfde geldt voor het WarMuseum later in Saigon. Het is gek, ik heb de hele Vietnam oorlog moeten leren voor mn eindexamen op school, maar als je daar zo staat in zo'n museum, realiseer je je ineens echt wat die woorden in je boek eigenlijk in het echt allemaal betekenden. Ik was er echt niet vrolijk van en sommige dingen spoken nog steeds door mn hoofd. Heb het na een paar dagen en een skype gesprek naar huis gelukkig wel van me af kunnen zetten, want er moest weer worden doorgereisd. Toen ik vanuit Phnom Penh de bus geboekt had naar Saigon, de eerste stad in Vietnam, was ik chagrijnig. Ik wilde niet weg, ik had zo'n mooie tijd gehad in Cambodja, Vietnam kon toch nooit net zo goed worden? Oh had ik het even mis. Het werd nog beter. Wat heeft dat land een indruk op me gemaakt zeg. De mensen, de prachtige stranden, het landschap, de vreemde gebruiken, aparte luchtjes, de heerlijke sfeer en de chaos. Ik ben er echt van gaan houden. Ik liep het hostel uit op weg naar mn bus en had me voorbereid op even een rustig dagje voor mezelf. Maar ik was de deur nog niet uit en kwam een vrolijke Engelse jongen met een grote zonnebril tegen die zei: 'Hey ga je ook naar Saigon?'. Daar gingen we weer. Hij bleek net als ik een hele wereldreis achter de rug te hebben enop dezelfde momenten op dezelfde plekken te zijn geweest. We hadden dus veel tebespreken en ookal was ik niet echt in de stemming (hij zei later ook; ik heb wel echt mn best moeten doen om met je te praten), het was eigenlijk heel gezellig. Het duurde niet lang tot we doorhadden dat we echt een zelfde soort instellingqua reizen hadden en heel erg hetzelfde gevoel voor humor. Ik heb uiteindelijk heel Vietnam met hem doorgereisd en een super tijd gehad.
Na Saigon ging ik naar Dalat, een plaatsje dat wat hoger in de bergen ligt en waar het dan ook lekker koel is. Hier was het nog lekker om rond te fietsen, ookal was het door de bergen zelfs voor de meest getrainde Nederlander soms toch best wel pittig. Maar de omgeving was mooi en hier kon ik precies datgene doen wat ik eventjes nodig had: bijkomen.
Na Dalat was het tijd voor Nha Trang, een leuk plaatsje met een mooi strand. Hier ben ik uiteindelijk maar twee dagen gebleven, want er was nog zoveel meer te doen! Samen met Mike (Engeland) en Nienke (Nederlands meisje dat ik eerder in Cambodja had ontmoet) nam ik de bus naar Hoi An. Dit is absoluut zonder twijfel een van mijn favoriete plekken in Zuid Oost Azie. Wat een paradijsje. In Hoi An hebben de meesten maar 1 doel: kleren laten maken. De straten zitten vol kledingwinkels waar je alles wat je maar wil kunt laten maken. Ik heb hier een broekje laten maken, want er was er een van mij halverwege de reis gesneuveld, en een heel mooi rood zijden jurkje. 2 dingen maar, dat vond ik nog netjes. Het was ook soms niet leuk om steeds naar de pasmomenten te moeten, want er was een prachtig mooi strand dat bezocht moest worden. Hier kon je voor 40 cent een fiets huren voor een dag en dan kocht je nog voor 40 cent een stokbroodje met kaas en rauwkost onderweg. Na zo'n 20 minuten fietsen was je op het strand, dat echt prachtig was. Het strand zat vol Vietnamese families die er hun vakantie doorbrachten, 's avonds kwamen er mensen tevoorschijn met kookgerei om eten voor iedereen te maken. Ze legden dan kleedjes met kaarsjes erbij neer, wat er heel mooi uitzag. De zonsondergang was ook prachtig en meestal het goede moment om de frisbee te voorschijn te toveren. Vaak als we dan met zn tweetjes begonnen, eindigden we met een grote groep Vietnamezen die mee wilden doen. Ook in het water werd er veel gespeeld en met ballen gegooid en als je na een pittig potje frisbee even een duik ging nemen in de zee, stond je al gauw mee te doen met een ander balspel. Dan gaat de zon onder en is het tijd voor even wat drankjes in het stadje, om vervolgens naar de ene plek te gaan die nog open is snachts: een strandtent, met zwembad en recht aan de zee. Hier blijf je dan weer om te dansen tot de zon op komt, om vervolgens lekker in het heldere water 's ochtends te gaan zwemmen. Het leven was zwaar hier, heel zwaar. Ik wilde echt niet weg.
Maar het was tijd om door te gaan. Na een stopje in Hue voor een paar nachten, met erg gevaarlijke motorgangsters, gingen we door met de nachtbus naar Hanoi. De nachtbussen hier zijn heerlijk; je hebt je eigen bed, het is donker en er is geen afleiding van leuke dingen die je kon doen. Ik heb echt als een roosje geslapen en kwam fris en fruitig aan in Hanoi. Samen met Mike boekte ik hier meteen een tour naar Halong Bay. We werden de volgende dag opgehaald en naar een boot gebracht die de baai in ging en het uitzicht was prachtig. Eerst nog een prachtige grot bekeken, toen lekker gekayakt, en aangezien Mike het zware peddel werk deed en ik de navigatie zijn we ook maar 4 keer tegen een rots aan gebotst. Toen stond de boot stil en kregen we al gauw door dat we van het dak af het water in mochten springen. Echt heerlijk, maar niet aan te raden voor mensen met hoogtevrees, want het was hoog. De volgende dag naar Catba eiland, waar je echt net een Jurassic Park film binnen wandelt, super mooi! Hier gingen we een trekking maken naar de top van de berg. En op die top kon je nog een enorme roestige oude toren beklimmen, om het uitzicht nog spectaculairder te maken. (niks gevaarlijk aan.. maar er stond toch een bordje bij dat ie maar 5 mensen aankon. Nou ik ging snel naar boven en weer terug). Nou had ik toevallig even mijn trekking-schoenen even niet bij en dacht nou ik ga lekker op mn slippers. Maar het had geregend en dat ging dus niet. Uiteindelijk heb ik de hele weg op mn blote voeten naar boven geklauterd. De gids en de mannen waren er alvandoor, wanthet leek ze wel leuk om naar boven te rennen (niet goed wijs dacht ik). Ik liep vooraan de rest van de groep en bepaalde dus de weg en dat is natuurlijk al nooit zo'n goed idee, zo bleek ook weer. Ja volgens mij moeten we rechts hier. Tot we ineens op een richeltje van nog geen meter langs een berg schuifelden en over takken klauterden en ik dacht al hm volgens mij klopt er iets niet. Toen riep de gids ons terug; jongens verkeerde afslag. Ik had die mensen ook gewoon moeten waarschuwen dat als ik zeker weet dat het rechts is, het bijna altijd links is. Na het klimmen zat ik zo onder de modder dat de gids me steeds 'monkey' noemde, hij me niet de bus in wilde laten als ik me niet gauw ging afspoelenen ik ben op de weg naar beneden door iedere Vietnamees aangestaard en ze lachen je ook gewoon heel hard uit waar je bij staat. Het zag er ook niet uit maar ik heb echt heel erg gelachen. Op het eiland zelf was eigenlijk niet heel veel te doen, maar alle boten kwamen hier samen in dezelfde kroeg in het centrum en dat was dan wel weer erg gezellig.
Na nog een paar gezellige dagen in Hanoi, met vreselijke visumtaferelen bij de Chinese ambassade, een opgebaarde Ho Chi Minh in het mausuleum en een gezellige bierhoek waar je voor omgerekend 16 cent een biertje kon kopen, was het tijd om afscheid te nemen en naar Hong Kong te gaan. Hong Kong is heel erg druk, maar het is wel een mooie stad om eens gezien te hebben. Heb als een ubertoerist de stad bezocht, marktjes afgestruind, de goudvissen markt en de vogeltjesmarkt, gerelaxed in het park, uitzicht van de stad bekeken, de lichtshowen naar een Chinese waarzegster geweest, die zegt dat ik niet voor mn 30ste moet gaan trouwen, want dan word ik ongelukkig. Ohja en ik heb goede handpalmen om veel geld te verdienen, maar goede vingers om het geld uit te geven.. Wist ik eigenlijk al.
Morgen is het dan tijd om het vliegtuig naar huis te pakken. Ik kan niet geloven dat het er weer op zit, de tijd is voorbij gevlogen. Ik mag over een paar weken aan mn nieuwe studie bestuurskunde gaan beginnen en ondertussen blijf ik mn volgende reis alweer voorbereiden..
Ohja mn camera heeft het ergens tussen Cambodja en Vietnam opgegeven.. dus ik kan jammer genoeg geen foto's laten zien.

Dankjewel voor het meelezen allemaal!